عفونت ها
عفونت در نوزادان:
تعریف: اگر چه تعریف دوره نوزادی، 28 روز اول تولد محسوب می شود ولی در مورد عفونت نوزادی بعضی معتقدند که گاهی تا 6 هفتگی و یا حتی تا 3 ماهگی را باید مانند زمان نوزادی در نظر گرفت و اقدامات درمانی را در مورد آنها اعمال نمود.
1- آيا نوزادان بيشتر از ساير گروهها دچار عفونت مي شوند؟
بلي، بدلايل مختلف از جمله اینکه نوزاد از یک محیط تمیز (استریل) به دنیایی با انواع آلودگی ها وارد شده، همچنین سیستم دفاعی نوزاد ضعيف است. این مسئله بخصوص در مورد نوزادان نارس اهمیت بیشتری دارد زیرا علاوه بر عدم تکامل سیستم دفاعی ممکن است به دلایل مختلف دیگری هم نیاز به اقامت در بیمارستان داشته باشند.
2- چه بايد كرد تا نوزاد دچار عفونت نشود؟
الف: مراقبتهاي قبل از زايمان :
- کنترل منظم مادر در طول دوره بارداری
- درمان عفونت هایی مانند عفونت های ادراری تناسلی مادر توسط پزشک متخصص
- پیشگیری از زایمان های زودرس درحدامکان
- انجام زایمان در شرایط بهداشتی مناسب
ب: مراقبت از نوزاد:
- تماس پوست به پوست مادر و نوزاد بلافاصله بعد از تولد
- شروع تغذیه با آغوز به فاصله کوتاهی بعد از تولد ( تغذیه با شیرمادر در ساعت اول بعد از تولد) و تداوم شیردهی با شیر مادر
- هم اتاقی مادر و نوزاد در مدت اقامت در زایشگاه
- شستن دست ها با آب و صابون قبل از تماس با نوزاد
- عدم تماس افراد مختلف با نوزاد
- مراقبت از ناف نوزاد به طریق صحیح
- انجام واکسیناسیون طبق برنامه کشوری
3- چه علائمي در نوزاد مي تواند به نفع احتمال عفونت باشد؟
عفونت در نوزادان هیچ علامت اختصاصی ندارد و نوزادان بر خلاف کودکان و افراد بزرگسال ممکن است علائمی مانند تب را در رابطه با بیماریهای عفونی نشان ندهند ولی علائم دیگری مانند خوب شیرنخوردن، بیقراری، بیحالی، خواب آلودگی، استفراغ، نفخ شکم، زردی و… می تواند نشانه های هشدار دهنده ای در رابطه با عفونت نوزاد باشد لذا با مشاهده هر کدام از علائم فوق باید به پزشک مراجعه شود.
4- تجويز آنتي بيوتيك ها و سایر داروهای خوراكي به نوزادان تا چه حدي مجاز است؟
بطور كلي در نوزادان دارو های سرپایی مانند آنتی بیوتیک های خوراکی، مسکن و تب بر مصرف نمی شود و تصمیم گیری در مورد تجویز هر نوع دارویی فقط بایستی بعد از معاینه و ارزیابی نوزاد بوسیله پزشک متخصص صورت گیرد.
- انتقال بیماری های مختلف از مادر به شیرخوار و بلعکس چه قانونی دارد؟
بطور طبیعی بیشتر بیماریهایی که مادر به آن مبتلا و در بدن وی آنتی بادی تشکیل شده از راه جفت به جنین منتقل می شود. لذا در مورد بسیاری از بیماری های عفونی این قانون صدق می کند و بستگی به میزان آنتی بادی گاهی تا حدود سن یک سالگي شیرخوار مصون می ماند. بخصوص تا قبل ازشش ماهگی اگر شیرخوار به ویروسی مبتلا شود یا چندان علامتی نشان نمی دهد و یا اینکه بیماری را بسیار سبک می گیرد. در صورت ابتلای مادر به بیماری های ویروسی تا زمان مبتلا نشدن کودک ، مادر باید بیشتر دست بشوید و در موقع شیردادن از ماسک استفاده نماید. نكته بسيار مهم ترشح مواد ایمنی بر علیه همان ویروس درگیر با شیرخوار است كه بصورت فعالي همراه با شيرمادرترشح می شود.